Over Bio-tensegriteit
De Italiaanse wiskundige Borelli (1608 - 1679 - de motu animalium) zag ons lichaam als een machine met dierlijke hefbomen waarop de beginselen van de lineaire fysica konden worden toegepast. Het lichaam wordt als statisch geheel gezien, de wervelkomom is letterlijk een kolom. Van zodra we een verklaring trachten te vinden voor de precieze werking van beweging van het lichaam schiet deze traditioneel biomechanische visie echter tekort.
Kijk maar eens naar de nek van een giraf of van de brachiosaurus, een dinosaurus met een ongelooflijk lange nek. Hoe konden deze dieren hun nek zover uitsteken, stabiel houden en tegelijk niets aan beweeglijkheid inboeten? Het hefboomprincipe volgens Borelli op ons lichaam toegepast, kan duidelijk niet kloppen. Ook met de rug zien we gelijkaardige volgens het hefboomprincipe onverklaarbare zaken. Er is berekend dat de paravertebrale spieren een kracht kunnen ontwikkelen van 3000 N. Als we een gewicht van 50 kg opheffen is er echter tot 16000 N nodig. Het is duidelijk: de bestaande modellen volstaan niet om dit te verklaren. Een meer plausibele verklaring is dat onze lichamen functioneren als 'tensegriteiten'.