Acute aandoeningen zijn aandoeningen die over het algemeen snel genezen. Het herstel kunnen we enigszins versnellen, maar het natuurlijk herstelproces doet over het algemeen zijn werk. Als een aandoening langer aanwezig blijft dan spreekt men van chroniciteit. Aanhoudende klachten kunnen problemen geven op psychisch en lichamelijk vlak.
Ons lichaam zou een optimaal gecoördineerd systeem moeten zijn. Helaas is dit bij chronische aandoeningen van het houdings- en bewegingsapparaat niet meer het geval. De aansturing vertoont hiaten en gebreken en de deeltensegriteiten zijn niet meer in staat een tensegraal geheel te vormen.
Er wordt meer gefunctioneerd met hefbomen, met een houterige motoriek als gevolg. Men komt harder neer op de grond. Het voortbewegen wordt meer geforceerd en gaat op termijn gepaard met (versnelde) slijtage.
Training en graduele oefentherapie zijn een specifieke manier van oefenen gericht op specifieke doelen. Deze oefenmethodes zijn allerminst geschikt voor patiënten met chronische aandoeningen. De aangeboden oefenstof is niet aangepast aan de neurologisch-tensegrale belastbaarheid en zal de klachten eerder bestendigen en dus de chroniciteit onderhouden.
Gevolgen chroniciteit
Chronisch vermoeiden tonen aan dat er een probleem is in onze huidige maatschappij. Alles moet vooruitgaan. Geen tijd te verliezen. Iedereen komt in zijn leven wel eens terecht in een minder energieke periode. Mensen doen er alles aan om mee te kunnen en moeten soms diep in hun reserves tasten. Na een bepaalde tijd kan niemand dat nog bolwerken. Men voelt zich sneller vermoeid. Vele patiënten met burn-out, ME, CVS,… kunnen hier de oorzaak van hun problemen vinden.
Ook de gevolgen voor de maatschappij zijn niet onbelangrijk. De kosten die deze chronische aandoeningen met zich meebrengen voor de ziekteverzekering, maar ook voor de werkgever, zijn niet min. Zo’n 90% van de uitgaven van de ziekenzorg worden uitgegeven aan mensen met een chronische aandoening, 10% van alle patiënten. Een gekend voorbeeld zijn de lage rugklachten. Deze aandoening is de grootste oorzaak voor werkverlet in België. Velen leggen zich na een tijd neer bij hun sluimerende klachten, ze leren er mee leven. Deze houding, hoewel perfect begrijpelijk, kan het herstelproces in de weg staan.
Chronische klachten hebben ook gevolgen voor de bewegingspatronen. Aanhoudende pijn in de rechtervoet zal ervoor zorgen dat mensen onbewust anders gaan bewegen. Het lichaam voelt minder pijn, en wordt dus beloont voor deze aanpassing. Op lange termijn kan er echter grote slijtage plaatsvinden.
Is er een oplossing?
Nochtans krijgt deze groep erg weinig aandacht vanuit de geneeswereld. In de opleidingen voor geneeskunde wordt er nog altijd erg veel aandacht gegeven aan specifieke klachten, klachten waarbij de oorzaak aantoonbaar is. Aspecifieke klachten, zoals chronische aandoeningen worden onderbelicht.
Een betere aanpak voor deze grote groep is dan ook aan de orde. De oplossing voor problemen kan bij hen zelf gevonden worden. Met 'DoorvoeldBewegen’ bieden we een interactief leerproces aan waarbij de hulpvrager anders leert bewegen.